ناخن‌های من ریزش دارند. مثل رنگ که شُره می‌کنه رو دیوار، ناخن‌های منم شُره می‌کنن و کوتاه می‌شن. حتا قطره‌های ریزش ناخن‌هام رو می‌شه دید. به هرکس نشون می‌دم هم قطره‌ها رو می‌بینه، اما حرفم رو باور نمی‌کنه. همه می‌گن خیالاتی شدم. اما من یادمه ناخن‌هام کشیده‌تر از این حرفا بود. منظورم اون قسمت صورتی ناخنه که به گوشت چسبیده. الان که ناخن‌هام رو بعد از 13-14 سال کوتاه کردم می‌فهمم دقیقن چه بلایی سرشون اومده. هر کدوم اندازه‌ی یک – یک و نیم میلی‌متر کوتاه شدن. حالا سر انگشت‌هام به جای ناخن گوشت صورتی می‌بینی. نه این‌که ناخن مهم‌ترین مسأله‌ی قرن باشه، اما دیدن ناخن‌های ریزش کرده و کوتاه شده‌ام اندوه‌باره، و این‌که هیچ‌کس حرفم رو باور نمی‌کنه. از کجا انقدر مطمئنید که ناخن ریزش نمی‌کنه؟ دارین می‌بینین ریزش کرده که، شرشر قطره‌هاش رو می‌بینین که. باید سرچ کنم، شاید همچین پدیده‌ای رو علم ثابت کرده باشه. شاید درمان هم داشته باشه. باید بگردم.